ՈՒՂՂԱՀԱՅԱՑ ԳԻԾ

Պարսկական գրականություն

Օմար Խայամ — 1, 2, 3։ Ծանոթացեք Օմար Խայամի ստեղծագործություն

ներին։ Ընտրեք ժողովածուներից մեկը, ընդհանուր գիծ դուրս բերեք ստեղծագործություններից՝ մեջբերելով տողեր։ Համեմատեք Հ․Թումանյանի քառյակների հետ։ Ընթերցեք մի քառյակ և վերլուծեք այն։ Քառյակներից դուրս բերեք որևէ տող՝ ստեղծագործելու համար։

 

Ինձ այս Քառյակները դուր չեկան, քանի որ ես չեմ սիրում չոր և ցամաք քառյակներ ինձ դուր չեն գալիս, որովհետեև ես ինքս շատ հետաքրքրասել եմ և սիրում եմ, որ լինի մեկ իմաստ և խորացված բացատրուցյուն այստեղ միջին տրամադուցյուն էր իսկ եթե գույնով նկարագրեմ  ինձ համար այս Քառյակները մոխրագունի բոլոր   երանգների նկարագրեցի, քանի, որ այդ գույնը, ոչ  ուրաղ գույն է ոչ էլ մռայլ։ Բայց չեմ կարող ասել, որ  իմաստ չկար ուղղակի միանգամից անցված էր տողերի վրայով։

Աշխարհ եկա, բայց իմ գալուց այս աշխարհին ի՞նչ օգուտ

Ես եկա  աշխարհ։ Սկզբից ինձ համար աշխարհը շատ տարօրինակ էր երևում, բայց  երբ տեղափոխվեցի «Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիր», իմ տեսանկյունը աշխարհի մասին փոխվեց և իմ  մտածելու վերլուծելու ձևը ավելի լավ եղավ։ Մինչդեռ «Մխիթար Սեբաստացու» կրտսեր դպրոցում էի, ինձ թվում էր՝ այս կյանքում մարդիկ չեն քննարկում ամեն հարցը, այսինքն՝ ես մեջբերում կանեմ՝ այստեղ են ասել՝ 7 անգամ  չափիր, մեկ անգամ կտրիր։  Իսկ երբ տեղափոխվեցի Միջին դպրոց, ինձ ավելի հասուն զգացի և սկսեցի ավելի լավ մտածել։ Ինձ համար շատ կարևոր է իմ կյանքում, որ իմ ընկերները լինեն միշտ իմ կողքին և չթողնեն դժվարին պահին։ Միջինում ինձ հանդիպած ընկերները շատ լավն են և կուզեմ իրենց հետ հավերժ շփվել։ Իմ կյանքում շատ սխալներ եմ անում,  բայց փորձում եմ շտկել։ Լինում են  ժամանակներ, որ հենց իմ  ընկերներն են ինձ ուղղություն ցույց տալիս։ Եվ չեմ սիրում, որ իմ սխալների համար ընկերներս են  իրենց գլուխը կախում։ Ես ասում եմ՝ ես եմ սխալ արել, ես էլ իմ սխալները կշտկեմ։ Ես իմ  կյանքում աշխատում եմ այնպես ապրել, որ իմ Մոր  աչքերից երբեք արցունք չգա և միշտ հպարտ քայլի։

 

Ռասուլ Յունան — «Ուղղահայաց գիծ» շարքը կարդացեք Գրական կամուրջկայքում:

Մեկնաբանեք փոքրիկ պատումները՝ ի՞նչ հասկացաք, ի՞նչ կերպար տեսաք: Առանձնացրեք լավագույն պատումը՝ հիմնավորելով ձեր ընտրությունը: Ստեղծագործեք՝ պատումներից մեկի ազդեցությամբ:

Ինձ այս քառյակներից ամենինց շատը դուր եկավ Անհնարին քառյակը որովհետև ես ինքս ինձ այդտեդ ամենի տեղը պատկերացրեցի։ Իսկ մնացածը ինձ համար լայն հասկացուցյուն չուներ։ Ես սիրում եմ, որ ունի սկիզբ և վերջ իսկ այդ քառյակներով իմաստը չեր հասկացվում։

 

Անհնարին

– Ես չեմ կարողանում հավատալ: Կարծես ամեն ինչ երազում եմ տեսնում: Ախր, ոնց կլինի, հնարավոր չէ: Մի՞թե կարելի է պատերի միջով անցնել կամ ջուրը մտնել ու չթրջվել: Մենք այդ բոլորը արեցինք, նույնիսկ սարից նետվեցինք և ոչ մի քերծվածք չունեցանք:
– Հիմար, մենք մահացել ենք:

– Ես չեմ կարողանում հավատալ

Ես չեմ կարողանում հավատալ․ այս խոսքերն իզուր են արդեն, քանի որ արդեն ամեն ինչին կարելի է հավատալ, քանի որ այս կյանքը հիմնված է  հավատալու վրա։ ես կարծում եմ ինչին շատ ես հավատում կատարվում է։ Օրինակ, ես չեմ սիրում այդքան հավատալ, բայց գիտեմ, որ եթե հավատամ, ամեն ինչ կարող է լինել, բայց մյուս կողմից էլ՝ ինձ համար հավատալ բառը ենթարկվել է նշանակում, այսինքն՝ եթե հավատում ես, ուրեմն ինչ-որ մեկին ենթարկվում ես։ Ես միայն կարող եմ ենթարկվել իմ Ծնողներին և միայն իրենց եմ հավատում։ Հավատալ բառը ամեն մարդ տարբեր է հասկանում, մարդիկ կան՝ ասում են՝ ես հավատով եմ ապրում։ Հավատով չեն ապրում, հավատով մնում են։ Ես կարծում եմ՝ ես չեմ կարողանում հավատալ մարդկությանը, ես կարողանում եմ հավատալ ինքս ինձ։ Այսպես ասեմ․ ես հավատում եմ ինձ համար և ես ունեմ իմ եսը և ես իմ եսով շարժվում եմ առաջ, ոչ մեկն ինձ չի կարող ասել՝ սխալ ես դու, պետք չէ այդպես։

 

Կարծես ամեն ինչ երազում եմ տեսնում

Կարծես ամեն ինչ երազում եմ տեսնում. այս խոսքերը ես շատ եմ լսել, քանի որ երազը հիմնված է իրականության հիման վրա։ Եթե չունենաս երազ, չես ունենա կյանք, եթե չլինի երազ, դու աշխարհին միայն մի տեսանկյունից կհասկանաս։ Ես սիրում եմ, որ մարդիկ երազով ապրում են։ Երազ նշանակում է կյանք, եթե չկա երազ, չկա կյանք։ Եթե չկա կյանք, չկան մարդիկ,  եթե չլինեն մարդիկ,  աշխարհ չի լինի, և մի գծի վրա ամեն ինչ կանցնի։ Ես ինքս չեմ հավատում երազներին, բայց ապրում եմ երազով։ Մարդիկ կան, չեն հասկանում այդ ամենը, բայց իմ ընկերների մեջ բոլորը հասկանում են ինձ, և եթե չլինի երազը, մեկս մյուսին չենք կարողանա բացատրել։ Մենք բոոլորս մեկ բանի մասին կխոսեք, և մեր կյանքը կանցնի  անիմաստ։ Երբևէ լսե՞լ եք՝  ապրում եմ  հաճույքի համար, մեռնում՝ անհասկանալի։ Մարդիկ չեն ապրում հաճույքի համար, այլ ձգտում են վայելել կյանքը և ապրում են էնպես, որ իրենց Ծնողները հպարտանան իրենցով և մահանում են հպարտ, և համարում եմ, որ մահանում են հպարտ։ Դա նրանից է, որ նրանք երբեք իրենց Ծնողներին ցավ չեն պատճառել։